التهاب تاندون

تاندونیت

تاندونیت التهاب یا تحریک تاندون است که باعث تورم آن می شود. تاندون ها رشته های بافت همبند بین ماهیچه ها و استخوان ها هستند که به شما کمک می کنند حرکت کنید. این وضعیت معمولاً پس از یک فشار مکرر یا آسیب استفاده بیش از حد اتفاق می افتد. در شانه، آرنج و زانو شایع است. اگر تاندونیت دارید، درد و درد را در اطراف مفصل آسیب دیده خود احساس خواهید کرد ، معمولاً نزدیک جایی که تاندون به استخوان می چسبد. تاندونیت می تواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (طولانی مدت) باشد.

انواع تاندونیت

انواع تاندونیت نام خود را پس از ورزش و ناحیه ای از بدن که در آن صدمات رخ می دهد، می گیرند. برخی از رایج ترین انواع تاندونیت عبارتند از:

• آرنج تنیس بازان
• آرنج گلف بازان
• شانه پارچ
• شانه شناگر
• زانوی دونده (زانوی جامپر)

رایج بودن تاندونیت

تاندونیت یک بیماری نسبتا شایع است. این به این دلیل است که افراد در مشاغل، فعالیت‌ها یا سرگرمی‌ها و یا ورزش هایی شرکت می‌کنند که به راحتی می‌توانند بیش از حد از تاندون‌های خود استفاده کنند یا آسیب ببینند.

علائم تاندونیت

شایع ترین علائم تاندونیت :

• درد در محل تاندون و ناحیه اطراف آن. این درد هنگام حرکت می تواند بدتر شود.
• سفت شدن مفاصل یا مشکل در حرکت مفاصل
• شنیدن و احساس ترک  یا ترک خوردن هنگام حرکت
• تورم، اغلب با تغییر رنگ پوست (قرمز تا بنفش یا تیره تر از رنگ طبیعی پوست شما)

دردی که با تاندونیت احساس می کنید ممکن است تدریجی یا ناگهانی و شدید باشد، به خصوص اگر رسوبات کلسیم داشته باشید. رسوبات کلسیم تجمعی از کلسیم در بافت های شماست که به نظر برجستگی های سفید تا زرد روی پوست شما می رسد. این برجستگی ها می توانند باعث خارش پوست شوند .

در کجای بدن تاندونیت شایع هست

تاندونیت تقریباً در هر ناحیه ای از بدن شما که تاندون استخوان را به عضله متصل می کند، می تواند رخ دهد. رایج ترین مکان ها در لیست زیر ذکر شده است.

• شست
• آرنج
• شانه
• لگن
• زانو
• تاندون آشیل

علل به وجود آمدن تاندونیت

• استفاده بیش از حد یا حرکات تکراری در طول زمان (مانند دویدن یا پرتاب کردن)
• فشار ناشی از حرکات ناگهانی
• یک جراحت و یا آسیب

علاوه بر این، تاندونیت می‌تواند یکی از عوارض جانبی یک دارو، از جمله استاتین‌ها یا داروهایی که کلسترول را کاهش می‌دهند یا آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون باشد.

برخی از شرایط پزشکی زمینه‌ای نیز می‌توانند باعث تاندونیت شوند، مانند:

• دیابت
• روماتیسم مفصلی
• نقرس/نقرس کاذب
• آرتروز
• یک عفونت

عوامل خطر التهاب تاندون چیست؟

هر کسی ممکن است به تاندونیت مبتلا شود. اما در کسانی که فعالیت های تکراری انجام می دهند بیشتر دیده می شود. برخی از این فعالیت ها عبارتند از:

• باغبانی / محوطه سازی
• نجاری
• بیل زدن
• نقاشی کردن
• کار بصورت ساییدن با دست
• انجام ورزش هایی مانند تنیس، گلف یا بیس بال

سایر عوامل خطر تاندونیت عبارتند از:

• وضعیت بدنی ضعیف
• وجود شرایط خاصی که می تواند عضلات شما را ضعیف کند.
• سن شما بعد از ۴۰ سالگی، تاندون‌های شما استرس کمتری را تحمل می‌کنند، انعطاف‌پذیری کمتری دارند و راحت‌تر پاره می‌شوند.

عوارض تاندونیت چیست؟

در صورت عدم درمان، تاندونیت می تواند منجر به موارد زیر شود:

• تاندونیت مزمن (درد مداوم و مبهم در هنگام حرکت)
• مشکل یا ناتوانی در حرکت دادن قسمت آسیب دیده بدن
• پارگی تاندون ( پارگی تاندون )
• ضعف عضلانی

چگونه تاندونیت تشخیص داده می شود؟

متخصص ارتوپدی یا متخصص طب فیزیکی و توانبخشی پس از اخذ شرح حال و معاینه فیزیکی تاندونیت را تشخیص می دهند. در طول معاینه، پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرد و از شما سوالاتی در مورد علائم شما می پرسد. آنها ممکن است روش های ارزیابی پزشکی را برای تأیید تشخیص تجویز کنند. تصویربرداری پزشکی به پزشک متخصص کمک می کند تا تاندون های شما را ببیند و این روش ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• یک اشعه ایکس
• ام آر آی MRI

تاندونیت چگونه درمان می شود؟

دو مرحله برای درمان تاندونیت وجود دارد. مرحله اول شامل:

• روزی که آسیب دیدید، ناحیه را با یخ ، سرمای موضعی بدهید.
• اجتناب از فعالیت هایی که علائم ایجاد می کنند.
• استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده
• مصرف داروهای ضد التهابی بدون نسخه (OTC)

اگر تاندونیت در حدود سه هفته بهبود نیافت، به پزشک متخصص مراجعه نمایید. درمان های تکمیلی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تزریق کورتون موضعی : کورتیکواستروئیدها (اغلب “استروئیدها” نامیده می شوند) به سرعت برای کاهش التهاب و درد در تاندون شما عمل می کنند. البته این کار باید توسط پزشک متخصص ماهر انجام شود.
• توانبخشی و فیزیوتراپی : فیزیوتراپی شامل طیف وسیعی از تمرینات حرکتی و آتل (شست، ساعد یا دست) است. فیزیوتراپی بر کاهش التهاب، بهبود تحرک بافت نرم به سمت عضله (جایی که تاندون از آنجا منشا می گیرد) و بازیابی حرکت، عملکرد و قدرت در طول زمان تمرکز می کند. با آسیب های نوع تاندونیت، بارگذاری تدریجی تاندون (بارگذاری خارج از مرکز)، برای بهبود وضعیت و بازیابی عملکرد ضروری است. درمان همچنین ممکن است در غربالگری سایر مفاصل از نظر نقص حرکتی که ممکن است منجر به ایجاد تاندونیت شده باشد مفید باشد.
• جراحی : این به ندرت مورد نیاز است و فقط برای علائم شدیدی است که به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند.

آیا درمان عوارض جانبی دارد؟

قبل از شروع درمان، با ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید. ممکن است تجربه کنید:

• در صورت تزریق کورتیکواستروئید درد در محل تزریق
• درد بعد از فیزیوتراپی
• خونریزی یا عفونت بعد از جراحی و یا تزریق

تاندونیت چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟

ممکن است بین دو تا سه هفته طول بکشد تا تاندون شما پس از درمان تاندونیت بهبود یابد. اگر یک مورد شدید تاندونیت داشته باشید ممکن است چند ماه طول بکشد. بهترین راه برای تسریع زمان بهبودی استراحت است. در ورزش‌ها یا فعالیت‌های شدید که می‌تواند بر تاندون در حال بهبودی شما فشار وارد کند، شرکت نکنید. پزشک متخصص به شما اطلاع می دهد که پس از بهبودی تاندون چه زمانی بازگشت به ورزش ها و فعالیت های مورد علاقه خود ایمن است.

آیا می توانم از تاندونیت پیشگیری کنم؟

برای جلوگیری از تاندونیت، نکات زیر را دنبال کنید:

• گرم کردن و کشش عضلات قبل از هر ورزشی انجام شود.
• از ماندن در یک وضعیت قرارگیری بمدت طولانی خودداری کنید. هر 30 دقیقه یکبار استراحت کنید.
• وضعیت بدنی صحیح  و قرارگیری صحیح را  را برای همه فعالیت ها یاد بگیرید.
• بدن خود را مستقیماً در مقابل جسمی که می خواهید بردارید قرار دهید. با کشش بازو و دست خود به سمت جلو و به سمت آن شی، به آن شی برسید. هرگز اشیاء را با بازوی خود در حالت پهلو نگیرید. اگر به سمت یک شی در بالای سر می‌روید، بدن خود را در مرکز قرار دهید و آن را بالا ببرید و با دو دست آن را بگیرید.
• هنگام کار یا برداشتن اشیا از یک محل محکم استفاده کنید.
• از یک دست برای حمل اجسام سنگین استفاده نکنید. جسم سنگین را در یک دست در کنار بدن خود نگیرید.
• از نشستن با پای خم شده در زیر پا خودداری کنید.
• در صورت احساس درد هرگونه فعالیتی را متوقف کنید.

چگونه می توانم خطر تاندونیت را کاهش دهم؟

شما می توانید خطر ابتلا به تاندونیت را با رعایت این مراحل قبل از ورزش یا شروع یک فعالیت ورزشی و یا کار کاهش دهید:

• قبل از شروع فعالیت، حرکات کششی و گرم کردن را انجام دهید.
• لباس، کفش و تجهیزات با اندازه مناسب بپوشید.
• آهسته شروع کند و به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
• در صورت احساس درد فعالیت خود را متوقف کنید.

اگر تاندونیت داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

اکثر افرادی که تاندونیت تشخیص داده می شوند، پس از درمان و استراحت، پیش آگهی عالی دارند. بهبودی از تاندونیت ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد، بسته به شدت آسیب شما. منتظر بمانید تا ارائه‌دهنده مراقبت‌های پزشکی به شما این اجازه را بدهد که فعالیت‌های فیزیکی منظم خود را از سر بگیرید.

اگر دچار تاندونیت شوید و درمان آن را دریافت کنید، در صورت وارد کردن فشار بیش از حد به تاندون‌های خود، می‌توانید در آینده دوباره دچار آسیب شوید. این یک آسیب فشاری تکراری است. ارائه دهنده گان مراقبت های پزشکی، متخصص پزشکی ورزشی یا فیزیوتراپیست می توانند به شما توصیه هایی برای کاهش خطر ابتلا به تاندونیت مکرر در آینده بدهند.

در صورت تجربه هر یک از موارد زیر باید هر چه سریعتر به یک متخصص مراجعه کنید:

• تب (بیش از 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتیگراد)
• تورم، قرمزی و گرما
• بیماری عمومی
• چندین محل درد
• ناتوانی در حرکت دادن ناحیه آسیب دیده.

اینها می تواند نشانه های بیماری دیگری باشد که نیاز به توجه فوری بیشتری دارد.

سخن پایانی

تاندونیت می تواند یک وضعیت ناامید کننده باشد. پس از آسیبی که باعث تورم تاندون می شود، باید چند هفته توقف کرده و استراحت کنید تا اجازه دهید تاندون شما بهبود یابد. اگر فردی فعال هستید یا ورزش می کنید، این می تواند چالش برانگیز باشد. تا زمانی که ارائه دهنده مراقبت های پزشکی به شما بگوید که انجام این کار بی خطر است، به ورزش و یا فعالیت کاری بازنگردید. دستورات پزشک خود را برای جلوگیری از آسیب هایی که منجر به تاندونیت می شود، دنبال کنید.