درد پاشنه پا

درد پاشنه پا با درد یا حساسیت در قسمت زیر یا پشت پاشنه مشخص می شود. این مشکل می تواند منجر به ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره شود. علت درد پاشنه پا می‌تواند به دلایل موضعی، از جمله التهاب فاسیای کف پا، علل ارجاعی مانند رادیکولوپاتی S1 یا بیماری‌های سیستمیک مانند اسپوندیلوآرتروپاتی سرونگاتیو باشد. شرح حال و معاینه فیزیکی دقیق توسط متخصص پا برای تشخیص و درمان مناسب مهم است.

آناتومی پاشنه پا

ناحیه پاشنه به ناحیه برجسته پشت پا اشاره دارد. این استخوان از بیرون زدگی پشتی استخوان پاشنه که به نام استخوان پاشنه نیز شناخته می شود، تشکیل می شود که عقب تر از مفصل مچ پا گسترش می یابد.

قسمت برآمده پشتی استخوان پاشنه را می توان به سه قسمت فوقانی، میانی و تحتانی تقسیم کرد. ناحیه میانی به عنوان نقطه اتصال تاندون آشیل عمل می کند، در حالی که بالای آن با بورسی همراه است که استخوان پاشنه را از تاندون آشیل جدا می کند. ناحیه پایینی به سمت کف پا امتداد می یابد و اتصال رباط کوتاه کف پا را فراهم می کند.

پاشنه انسان ساختاری است که شامل استخوان پاشنه پا، فاسیای کف پا و تاندون آشیل می باشد. درد پاشنه می‌تواند از عوامل مختلفی به وجود آید که هر کدام ویژگی‌ها و ملاحظات درمانی خاص خود را دارند.

علت درد پاشنه

درد پاشنه می‌تواند از عوامل مختلفی ناشی شود که هر کدام ویژگی‌ها و ملاحظات مدیریتی خاص خود را دارند.

• یکی از شایع ترین علل درد پاشنه، التهاب فاسیای کف پا یا پلانتار فاسئیت است، وضعیتی که با التهاب نوار ضخیم بافت (فاشیای کف پا) که استخوان پاشنه را به انگشتان پا متصل می کند، مشخص می شود. به این عارضه خار پاشنه نیز می گویند. این وضعیت با فعالیت هایی که فشار بیش از حد به پاشنه پا وارد می کنند، مانند دویدن نامنظم، ایستادن طولانی مدت یا کفش های نامناسب بدتر می شود. علاوه بر این، عواملی مانند چاقی، کوتاهی عضلات ساق پا و ناهنجاری‌های ساختاری پا می‌توانند در ایجاد فاسیای کف پا نقش داشته باشند.
• یکی دیگر از علل شایع درد پاشنه، تاندونیت آشیل است که شامل التهاب یا تخریب تاندون آشیل، تاندون بزرگی است که ماهیچه های ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند. این وضعیت معمولاً با فعالیت هایی مرتبط است که شامل استرس مکرر بر روی تاندون آشیل است، مانند دویدن، پریدن یا حتی ایستادن طولانی مدت.
• علل کمتر شایع اما به همان اندازه ناتوان کننده درد پاشنه شامل بورسیت پاشنه پا است، که بورس های اطراف پاشنه دچار التهاب می شوند.
• شکستگی استرسی استخوان پاشنه پا، هم از دلایل مهم درد پاشنه است.

شایع ترین علل درد پاشنه پا عبارتند از :

علل درد موضعی

• مکانیکی: التهاب فاسیای کف پا
• تروماتیک: شکستگی های استرسی پاشنه
• نورولوژیک: گیرعصب تیبیا، عصب پاشنه داخلی و عصب باکستر
• سایر موارد: تومورها، استئومیلیت(عفونت استخوان)، زگیل کف پا یا آتروفی چربی پاشنه پا

علل درد ارجاعی

• رادیکولوپاتی S1(فشار بر ریشه عصب S1 در کمر)

علت سیستمیک

• آرتریت روماتویید
• اسپوندیلوآرتروپاتی های سرونگاتیو

عوامل خطر

• چاقی
• ایستادن طولانی مدت
• کفش نامناسب

خار پاشنه یا فاشئیت کف پا

فاسیای پلانتار شامل نوارهای داخلی، مرکزی و جانبی است که در سرتاسر جلوی پا تا استخوان پاشنه امتداد دارند. میکروترومای مکرر علت کلاسیک فاشیای کف پا است و می تواند با چاقی، ایستادن طولانی مدت، صافی کف پا، اختلال عملکرد کمپلکس سولئوس-گاستروکنمیوس و بی ثباتی مچ پا تشدید شود. علاوه بر این، افزایش سن منجر به کاهش خاصیت ارتجاعی التهاب فاسیای کف پا می شود. این عوامل ممکن است به انحطاط پیشرونده بافت نرم و شکست مکانیسم بادگیر کمک کنند.

آتروفی پد چربی پاشنه

پد چربی پاشنه شامل محفظه های چربی متراکم است که با سپتوم های کلاژنی دایره ای یا مخروطی شکل احاطه می شود. کاهش در محفظه های چربی ممکن است به دلیل ریزتروما یا تزریق مکرر کورتیکواستروئید باشد که منجر به کاهش خواص جذب شوک و ایجاد درد می شود. کاهش ارتفاع پد چربی ممکن است به درد پاشنه کمک کند.

شکستگی های استرسی پاشنه

فشار تحمل وزن معمولی کمتر از آستانه ایجاد شکستگی استخوان پاشنه است. شکستگی‌های استرسی معمولاً درقسمت پایین و پشت مفصل مچ پا هستند. بیماران مبتلا به پیش پوکی استخوان یا کسانی که ورزشی با پریدن یا دویدن مکرر انجام می دهند در معرض خطر بیشتری برای این آسیب هستند.

استرس مکانیکی غیر طبیعی منجر به ترمیم ناکافی استخوان، فعال شدن استئوکلاست و در نتیجه شکستگی استرس می‌شود. سایر عوامل مرتبط شامل شروع یک فعالیت جدید (دویدن) و افزایش شدت یا مدت فعالیت های قبلی (دویدن و ایستادن طولانی مدت)، چاقی، کفش نامناسب، کف پای صاف و آرتریت روماتوئید است.

جدای از بار مکانیکی، عوامل ذاتی استخوان ثانویه به تومورهای استخوانی (سارکوم اوینگ) یا بیماری متاستاتیک (آدنوکارسینوم آندومتر، کارسینوم برونکوژنیک، سرطان مثانه و سرطان معده) می توانند منجر به شکستگی پاتولوژیک استخوان پاشنه شوند.

نوروپاتی های گیر افتادن اعصاب

• سندرم تونل تارسال به دلیل گیر افتادن عصب تیبیا در زیر فلکسور رتیناکولوم در سمت داخلی مچ پا است. گیر افتادن ممکن است به دلیل فشردگی مستقیم عصب از هر ضایعه فضایی، از جمله فلکسور انگشتی بلند، توده بافت نرم مانند کیست گانگلیون یا بافت اسکار فیبری ناشی از جراحی قبلی باشد. علت ممکن است مبهم‌تر باشد و ناشی از التهاب سیستمیک در دیابت ملیتوس و آرتریت روماتوئید باشد یا ایدیوپاتیک باشد.
• عصب پاشنه داخلی معمولاً از عصب تیبیال بالاتر از سطح فلکسور رتیناکولوم مچ پا ایجاد می شود. این عصب اطلاعات حسی را از پوست روی سطح کف پا پاشنه و چربی زیر جلدی حمل می کند. گیر افتادن این عصب ممکن است به دلیل سفت شدن فاسیا یا اسکارهای ناشی از عمل های جراحی قبلی باشد.
• عصب باکستر اولین شاخه از عصب پلانتار جانبی است. این عصب عصب حرکتی را برای عضلات کوادراتوس پلانته، خم کننده انگشتان برویس و ابدکتور انگشتان کوچک فراهم می کند. این عصب همچنین حامل اطلاعات حسی از پریوستئوم پاشنه ای و رباط بلند کف پا است. عصب باکستر می تواند به دلیل سفت شدن خطوط فاسیال، هیپرتروفی عضلانی یا فشرده شدن ثانویه به بیومکانیک پا، در قسمت انتها به دام بیفتد.

رادیکولوپاتی S1

بیماران مبتلا به درد پاشنه ممکن است سابقه کمردرد مزمن داشته باشند. از نظر بالینی، درگیری رادیکولار به صورت درد و بی‌حسی که از کمر به پایین تا پاشنه پا انتشار پیدا می‌کند، ظاهر می‌شود. بیماران ممکن است کاهش حس روی پوست کف پا، پاشنه یا پاهای جانبی و ضعف عضلات گاستروکنمیوس، گلوتئوس ماکسیموس، همسترینگ، پرونئال و پا با کاهش رفلکس مچ پا داشته باشند. تست مثبت بالا بردن پای مستقیم (تست لازگ) را با بیمار در وضعیت خوابیده به پشت انجام دهید. درد همراه با خم شدن غیرفعال لگن در هنگام بلند کردن ساق پا، نشان دهنده کشش پایین کمر و ریشه های خاجی است. یک آزمایش بالا بردن پای صاف ضربدری انجام دهید، با همان حرکت درد در سمت طرف مقابل ایجاد کنید.

علائم دردپاشنه

خار پاشنه یا فاشئیت کف پا

بیماران معمولاً از درد پاشنه همراه با اولین قدم‌ها پس از بیدار شدن در صبح شکایت دارند. برخی دیگر درد پاشنه را پس از ایستادن طولانی مدت گزارش می کنند. در موارد طولانی مدت، درد ممکن است در طول راه رفتن و استراحت ادامه یابد. ایجاد درد با فشار دادن معمولاً در قسمت پایینی داخلی روی پاشنه ایجاد می شود.

شکستگی های استرسی پاشنه

بیماران با درد منتشر پاشنه پا و تندرنس (درد در فشار دادن به داخل و کنار استخوان پاشنه) مراجعه می کنند. درد با فعالیت بدتر می شود و بدون درمان ممکن است به درد در حالت استراحت تبدیل شود. کبودی ممکن است در قسمت جانبی یا و یا در پایین قوس پا دیده شود.

آتروفی پد چربی پاشنه

درد پاشنه اغلب با راه رفتن پابرهنه روی سطوح سخت ایجاد می شود. ایجاد درد با فشار دادن می تواند در قسمت مرکزی استخوان پاشنه ایجاد شود. ضخامت پد چربی پاشنه که در رادیوگرافی های جانبی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ساژیتال دیده می شود ممکن است این تشخیص را تایید کند.

سندرم تونل تارسال / گیر افتادن عصب تیبیا

بیماران اغلب با درد در امتداد داخل مچ پا یا قوس پا مراجعه می کنند و ممکن است در امتداد سطح کف پا دچار گزگز یا کرختی شوند. ضربه زدن عمدی در طول مسیر عصب تیبیا باعث گزگز یا درد در پا می شود. در این صورت، این یک علامت تینل مثبت و یک نشانه قوی از به دام افتادن عصب در تونل تارسال است. بازتولید فشردگی عصب نیز می تواند با قرار دادن پا در حداکثر دورسی فلکشن(خم کردن مچ پا به بالا) و اورژن یا حداکثر خم شدن کف پا و وارونگی (تست فالن) و نگه داشتن آن به مدت 10 ثانیه انجام شود. بی حسی یا درد در هر یک از این موقعیت ها از تشخیص سندرم تونل تارسال پشتیبانی می کند.

گیر افتادن عصب پاشنه داخلی

عصب پلانتار داخلی از عصب تیبیال منشعب می شود و به سمت عضله ابداکتور هالوسیس حرکت می کند. تشخیص این گیر افتادن عصب ممکن است به دلیل تنوع در الگوهای انشعاب چالش برانگیز باشد (انشعاب قبل از تونل تارسال در 5٪ بیماران رخ می دهد)، اما فشرده شدن این عصب به طور معمول باعث درد پاشنه در قسمت داخلی قدامی پاشنه می شود. بیماران با درد سوزشی و پارستزی روی پوست روی استخوان پاشنه ظاهر می‌شوند. علامت تینل ممکن است مثبت باشد.

گیر افتادن عصب باکستر

به عنوان اولین شاخه از عصب پلانتار جانبی، عصب باکستر در عمق عضلات ابدکتور هالوسیس و خم کننده انگشتان برویس و سطحی تا quadratus plantae قرار دارد. فشردگی این عصب اغلب درست در جلوی برجستگی پاشنه داخلی یا در حاشیه عمیق عضله ابداکتور هالوسیس به دلیل یک صفحه سفت فاسیال مشاهده می شود. بیماران اغلب درد شدید و تابشی در امتداد عصب باکستر دارند. درد بعد از فعالیت (یعنی پیاده روی) و در شب بدتر می شود. علامت Tinel مثبت و حداکثر حساسیت به دام افتادن عصب را می توان در دو نقطه ذکر شده در بالا ایجاد کرد.

رادیکولوپاتی S1

بیماران مبتلا به درد مزمن پاشنه ممکن است سابقه ناراحتی در ناحیه کمر داشته باشند. از نظر بالینی، درگیری رادیکولار به صورت انتشار درد و بی حسی از قسمت پایین کمر تا پاشنه پا ظاهر می شود. بیماران ممکن است کاهش احساس در کف پا، پاشنه یا کنار پا، همراه با ضعف در عضلات ساق، ران، باسن و عضلات پا و کاهش رفلکس مچ پا را تجربه کنند. ارزیابی کامل علائم و سابقه پزشکی بیمار در افتراق علل بالقوه درد مزمن پاشنه پا ضروری است. مطالعات تصویربرداری مانند رادیوگرافی، تصویربرداری اِم آر آی (MRI) یا نوار عصب و عضله ممکن است برای شناسایی و تایید تشخیص ضروری باشد.

تشخیص و ارزیابی درد پاشنه پا

تشخیص دقیق علت اصلی درد پاشنه برای ایجاد یک برنامه درمانی موثر اهمیت دارد. متخصصین پا و ارتوپد ، معمولاً از ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و تصویربرداری تشخیصی برای شناسایی علت اصلی ناراحتی استفاده می کنند.

در طول ارزیابی اولیه، پزشک متخصص پا در مورد علائم بیمار، از جمله محل و شدت درد، و همچنین هرگونه عامل تشدیدکننده یا تسکین‌دهنده سؤال می‌کند. معاینه فیزیکی شامل لمس ناحیه پاشنه، ارزیابی دامنه حرکتی و ارزیابی راه رفتن می باشد. در برخی موارد، آزمایش‌ های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن MRI یا سونوگرافی تجویز می شود.

بیشتر علل درد پاشنه پا را می توان به صورت بالینی تشخیص داد.

آزمایشگاه

آزمایش‌های آزمایشگاهی شامل واکنش‌دهنده‌های فاز حاد، فاکتور روماتوئید، آنتی‌بادی‌های پپتید سیترولین دار ضد حلقوی(Anti-CCP) و HLA-B27 برای علل سیستمیک درد پاشنه پا می‌باشد.

رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن

رادیوگرافی برای ارزیابی تغییرات استخوانی مانند خار پاشنه پا، تومورها، کیست‌های استخوانی یا شکستگی‌های استرسی بهتر است استفاده شود. خارهای کف پاشنه پا که در تصویربرداری مشاهده می‌شوند، نشان می‌دهند که التهاب فاسیای کف پا بسته، بدون توجه به علائم بالینی، حداقل به مدت 6 تا 12 ماه وجود داشته است. خار استخوانی پاشنه در 45 تا 85 درصد از بیماران مبتلا به التهاب فاشیای کف پا وجود دارد. بیش از 15 درصد از جمعیت عمومی دارای یک خار رادیولوژیک بدون علامت هستند. حتی با معاینه بالینی و رادیوگرافی، تصویربرداری سی تی اسکن ممکن است زمانی که تشخیص نامشخص است مفید باشد.

سونوگرافی اسکلتی عضلانی

سونوگرافی می تواند ابزاری قدرتمند برای تشخیص علت اصلی درد پاشنه پا در مطب باشد. اگر فاسیای پلانتار در هنگام قرار دادن آن بر روی توبروزیته پاشنه داخلی همراه با درد بیشتر از 4 میلی متر اندازه گیری شود، این امر از تشخیص التهاب فاسیای کف پا پشتیبانی می کند. تشخیص آتروفی پد چربی پاشنه می‌تواند بسیار دقیق‌تر باشد. نتایج مطالعات نشان داده است که ضخامت پد چربی پاشنه سالم می تواند از 12 میلی متر تا 28 میلی متر متغیر باشد. برخی از مطالعات اندازه‌گیری‌هایی را تا 3 میلی‌متر ذکر کرده‌اند. سونوگرافی همچنین می‌تواند فرسایش، انتزیت و انتزوفیت‌ها را در محل اتصال فاشیای کف پا به استخوان پاشنه تشخیص دهد که نشان‌دهنده اسپوندیلوآرتروپاتی هستند.

برای بیماران مبتلا به درد عصبی غیر اختصاصی یا کرختی، می توان از سونوگرافی برای اندازه اعصاب استفاده کرد.

علیرغم توانایی اولتراسوند برای ارزیابی عوامل متعددی که ممکن است به درد پاشنه پا کمک کنند، دستورالعمل‌های عمل بالینی موجود استفاده از سونوگرافی را برای افراد مبتلا به درد پاشنه یا التهاب فاشیای کف پا به دلیل سطح پایین شواهد حمایتی توصیه نمی‌کند.

مطالعات الکتروفیزیولوژیک

نوار عصب و عضله می تواند به تعیین محل خاص گیر افتادن عصب کمک کند و تفاوت هایی مانند نوروپاتی محیطی و رادیکولوپاتی لومبوساکرال را رد کند. با این حال، آنها حساسیت تشخیصی ضعیفی دارند و یک تاریخچه کامل و فیزیکی ممکن است قابل اعتمادتر باشد.

ام آر آی

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا ام آر آی اغلب بهترین روش تصویربرداری بعدی برای ارزیابی ساختارهای بافت نرم اطراف در هنگام منفی بودن رادیوگرافی است. MRI بهارزیابی ضخیم شدن فاسیا، گیر افتادن عصب، توده های بافت نرم، عفونت، تومورهای استخوانی یا آتروفی ماهیچه/چربی کمک می کند. ام آر آی ممکن است ادم مغز استخوان مرتبط با شکستگی استرسی پاشنه را در زمانی که رادیوگرافی ها در یک تست فشار مثبت پاشنه منفی هستند نشان دهد.

درمان درد پاشنه پا

درمان درد پاشنه اغلب شامل یک رویکرد چند وجهی است که متناسب با علت اصلی و نیازهای فرد است. هدف اولیه درمان، کاهش درد، کاهش التهاب و بازگرداندن عملکرد طبیعی به ناحیه آسیب دیده است.

درمان غیر جراحی درد پاشنه

گزینه های درمان بدون جراحی برای درد پاشنه اغلب شامل موارد زیر است:
1. استراحت و اصلاح فعالیت: کاهش یا اجتناب موقت از فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند و به ناحیه آسیب دیده امکان التیام می دهد.
2. سرما : قرار دادن کمپرس یخ روی پاشنه پا برای کاهش التهاب و درد.
3. تمرینات کششی و تقویتی: تمرینات هدفمند برای بهبود انعطاف پذیری و تقویت عضلات و تاندون های اطراف پاشنه پا.
4. کفش‌های حمایتی: پوشیدن کفش‌های متناسب با قوس خوب و خاصیت ضربه‌گیر.
5. بریس یا ارتز: بریس‌هایی که به صورت سفارشی ساخته می‌شوند که حمایت و بالشتک بیشتری برای پاشنه و پا ایجاد می‌کنند.
6. داروهای ضد التهابی: داروهای بدون نسخه یا تجویزی برای کاهش التهاب و درد.

7. تزریق کورتیکواستروئید: تزریق داروهای ضد التهابی به طور مستقیم به ناحیه آسیب برای کاهش التهاب و درد.

8. شاک ویو درمانی(ESWT): یک روش غیر تهاجمی که از امواج صوتی پرانرژی برای تحریک فرآیند بهبودی استفاده می کند.

درمان جراحی

در موارد نادر و مداوم، ممکن است روش‌های جراحی برای رفع ناهنجاری‌های ساختاری زمینه‌ای یا کاهش تنش در بافت‌های آسیب‌دیده در نظر گرفته شود.

درمان فاسئیت کف پا

درمان خط اول فاشئیت کف پا باید محافظه کارانه باشد روش های درمانی باید همیشه علت اصلی درد پاشنه پا (عصبی، آرتریت، مکانیکی، تروماتیک یا موارد دیگر) را هدف قرار دهد.

دوره درمان اولیه – به مدت 6 هفته

• درمان دستی یا ماساژ بافت نرم ممکن است انعطاف پذیری بافت نرم یا تحرک مفصل را بهبود بخشد.
• کشش عضله ساق/ کف پا و فاشیای کف پا ممکن است درد را بین 1 هفته تا 4 ماه کاهش دهد. هیچ توصیه ای در مورد مدت یا چند بار وجود ندارد.
• نوار چسب یا تِیپینگ پاشنه ممکن است تا 3 هفته تسکین موقت درد ایجاد کند، و نوار درمانی الاستیک ممکن است درد را در کمپلکس معده – سولئوس و فاسیا به مدت 1 هفته کاهش دهد.
• ارتزهای سفارشی یا پیش ساخته می توانند درد را تا 2 هفته بهبود بخشند اما پس از 1 سال مزایای قابل توجهی ارائه نمی دهند. افرادی که به خوبی به نوار چسب پاسخ می دهند اغلب با ارتز بهترین نتیجه را دارند.
• بهترین کفش‌ها برای فاشیای کف پا کفش های راکر باتوم هستند و باید با ارتز ترکیب شوند.

دوره دوم درمان – به مدت 6 ماه

• برای بیماران مبتلا به درد مداوم اول صبح، باید از اسپلینت شبانه هر شب به مدت 1 تا 3 ماه استفاده شود.
• تزریق کورتیکواستروئید نسبت به گزینه های محافظه کارانه به عنوان یک درمان خط اول برتری ندارد.
• فیزیوتراپی ممکن است به نگه داشتن بیماران در یک برنامه یا ارائه درمان هدفمندتر کمک کند.
• الکتروتراپی (یونتوفورزیس) ممکن است 2 تا 4 هفته تسکین درد ایجاد کند، اما نباید تا زمانی که درمان‌هایی که در بالا ذکر شد انجام نشود.
• لیزر درمانی سطح پایین و فونوفورزیس ممکن است مقداری درد را تسکین دهد.
• درمان اولتراسونیک توصیه نمی شود.
• سوزن خشک توصیه نمی شود.

درمان سطح 3

• شاک ویو درمانی نتایج بهتری نسبت به گزینه های محافظه کارانه فوق الذکر ندارد و خطرات مهم تری دارد.
• در این زمان جراحی را برای فاشیوتومی کف پا با یا بدون برداشتن خار پاشنه در نظر بگیرید.

جراحی برای بیمارانی که حداقل 6 ماه از مراقبت های محافظه کارانه شکست خورده اند اندیکاسیون دارد. مداخله شامل آزاد کردن نوارهای داخلی و مرکزی التهاب فاسیای کف پا است که می تواند با یک برش باز یا با آندوسکوپی انجام شود. آندوسکوپی به دلیل برش کوچک و بازگشت سریع به کار انتخاب بهتری است.

درمان آتروفی پد چربی پاشنه

درمان آتروفی پد چربی پاشنه بر روی تسکین علائم متمرکز است. خط اول درمان آتروفی پد چربی پاشنه کنترل درد است. مواردی که توصیه می شود، از جمله استراحت، سرمای موضعی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، پاشنه سیلیکونی، چسب یا تیپینگ، کفش های بالشتکی و حمایتی، و اجتناب از فعالیت های شدید. استفاده از یک پاشنه سیلیکونی بیشترین تسکین را ایجاد می کند.

شواهد یا گزارشات محدودی در مورد استفاده از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا جراحی وجود دارد. با این وجود، اینها را فقط به عنوان گزینه آخر در نظر بگیرید.

درمان شکستگی های استرسی پاشنه

مراقبت محافظه کارانه پروتکل فعلی برای مدیریت شکستگی استرس پاشنه است. بیماران باید فعالیت را متوقف کنند و حداقل به مدت 4 هفته یک بوت حرکتی کنترل شده و غیر تحمل کننده وزن استفاده کنند. سپس ممکن است طی 4 هفته آینده به تحمل وزن کم را شروع کنند و به آرامی به تحمل وزن کامل و ورزش سبک برگردند. داروهای غیر کورتونی و کرایوتراپی ممکن است به کنترل تورم و درد کمک کند.

برای بیمارانی که بهبودی دیرهنگام دارند، باید مکمل های آزمایشگاهی و ویتامین D در نظر گرفته شود. جراحی فقط باید پس از درمان محافظه کارانه ناموفق انجام می شود.

درمان نوروپاتی های گیر افتادن عصب

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و گروه ضد تشنج ها می توانند به کاهش علائم کمک کنند. افرادی که پاسخ نمی دهند می توانند از تزریق کورتیکواستروئید با هدایت اولتراسوند، تزریق دکستروز 5٪، رادیو فرکونسی و کرایواَبلیشن بهره مند شوند.

موارد مقاوم یا موارد شدید ممکن است به رفع فشار جراحی نیاز داشته باشند. رهاسازی تونل تارسال با جراحی، کل عصب تیبیا و شاخه‌های آن را از طریق یک برش باز یا یک روش کم تهاجمی از فشار آزاد می شود . راهنمایی اولتراسوند در اتاق عمل می تواند به موضعی شدن عصب و جلوگیری از برشبزرگ کمک کند، که برای بیماران عروقی یا دیابتی بسیار ارزشمند است.

تشخیص های افتراقی

تشخیص های افتراقی شامل موارد زیر است:

• آسیب های تاندون آشیل

• فاشیای کف پا دیستال

• سندرم هاگلند

• فیبروماتوز کف پا

پیش بینی و پیش آگهی درد پاشنه

فاشئیت پلانتار پیش آگهی بلندمدت مثبتی دارد. نتایج مطالعات نشان می دهد که میانگین مدت درد مزمن پاشنه پا اغلب بیش از یک سال ادامه می یابد. با این حال، تا 90٪ از بیماران با مراقبت های محافظه کارانه بهبود می یابند. بیماران مبتلا به آتروفی پد چربی پاشنه اغلب قابل توجه ترین پیشرفت درمان را با پاشنه سیلیکونی ساده دارند. در مقابل، بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند ممکن است درد باقی‌مانده از جای زخم را تجربه کنند. سندرم تونل تارسال به دلیل ماهیت اغلب ایدیوپاتیک و پیشرفت موذی علائم، آسیب شناسی چالش برانگیزتری است. نتایج بیمار زمانی بهینه می شود که علت یا محل گیر افتادن عصب را بتوان به وضوح شناسایی کرد. پیش آگهی شکستگی استرسی پاشنه مطلوب است، اکثر بیماران با اصلاح فعالیت و یک دوره بی حرکتی بهبود می یابند.

پیشگیری از درد پاشنه

آموزش به بیمار یکی از پایه های اصلی درمان درد پاشنه است. علت اصلی درد هر بیمار، تأثیر بیماری های همراه (یعنی افزایش وزن)، پیش آگهی و ارزش خود مدیریتی باید به طور کامل مورد بحث قرار گیرد تا انتظارات واقع بینانه در مورد بهبودی ایجاد شود. بیمارانی که محرک اصلی درد و معنای درد را در طول دوره بهبودی خود درک می کنند، ممکن است تمایل بیشتری به تعهد به پروتکل های محافظه کارانه داشته باشند.

پیشگیری و اصلاح سبک زندگی

در کنار گزینه های مختلف درمانی، ترکیب اقدامات پیشگیرانه و اصلاح شیوه زندگی می تواند نقش مهمی در مدیریت و به طور بالقوه اجتناب از درد پاشنه پا داشته باشد. این استراتژی ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. حفظ وزن سالم: اضافه وزن بدن می تواند فشار بیشتری را بر پاشنه پا وارد کند و به ایجاد شرایطی مانند فاسئیت کف پا کمک کند.
2. ورزش پا : قوی و انعطاف پذیر نگه داشتن عضلات و تاندون های اطراف پاشنه پا می تواند به کاهش خطر آسیب و درد کمک کند.
3. کفش‌های مناسب : انتخاب کفش‌هایی با بالشتک و حمایت‌کننده که مناسب فعالیت‌های فرد و نوع پا باشد، می‌تواند به کاهش خطر درد پاشنه کمک کند.
4. افزایش تدریجی فعالیت بدنی : افزایش آهسته شدت و مدت فعالیت بدنی، به جای افزایش ناگهانی، می تواند به جلوگیری از آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد کمک کند.

نکات کلیدی درد پاشنه

حقایق کلیدی که هنگام بررسی درد پاشنه پا باید به خاطر داشته باشید عبارتند از:

• خارهای پاشنه پا علت درد پاشنه پا نیستند. خار در 50 درصد بیماران مبتلا به فاشئیت کف پا وجود دارد. بیش از 15 درصد از جمعیت عمومی دارای یک خار رادیولوژیک بدون علامت هستند.
• تزریق مکرر کورتیکواستروئید برای درمان فاسئیت کف پا می تواند منجر به آتروفی چربی پاشنه پا و پارگی التهاب فاسیای کف پا به دلیل ضعیف شدن شود.
• پزشکان باید علت زمینه‌ای فاسئیت کف پا، مانند صافی کف پا و بی‌ثباتی مچ پا را درمان کنند. در غیر این صورت علائم عود خواهند کرد.

درد پاشنه پا یک مسئله پیچیده است که در آن کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. درک علل زمینه‌ای، ارزیابی پزشکی مناسب و اجرای یک برنامه درمانی جامع برای مدیریت موثر این وضعیت و بازگرداندن عملکرد و رفاه بهینه ضروری است. با ترکیب اقدامات پیشگیرانه و افزایش کیفیت زندگی، افراد می توانند خطر ابتلا به درد پاشنه پا را کاهش دهند و یک سبک زندگی سالم و فعال را حفظ کنند.