نویسنده: دکتر اسماعیل نوری

کمردرد طولانی مدت

کمردرد طولانی مدت (CLBP) یا کمر درد مزمن به کمر دردی گفته می شود که حتی پس از درمان آسیب اولیه و تشخیص علت کمر درد بیش از سه ماه طول بکشد. کمر درد مزمن دومین علت اصلی ناتوانی در سراسر جهان است و یک مشکل عمده سلامتی انسان است.
کمردرد مزمن تاثیر قابل توجهی بر عملکرد و فعالیت های شغلی و روزانه دارد، همچنین می تواند تحت تأثیر عوامل روانی مانند استرس، افسردگی و اضطراب قرار گیرد.

شیوع کمردرد مزمن در بزرگسالان در دهه گذشته بیش از پیش افزایش یافته، همچنان در جمعیت سالخورده به طور چشمگیری درحال افزایش است و مردان و زنان را در همه گروه های قومی تحت تأثیر قرار می دهد.

کمر درد مزمن

کمردرد طولانی مدتکمردرد مزمن به کمر دردی اشاره دارد که بیش از سه ماه ادامه داشته باشد. کمردرد طولانی مدت اغلب به صورت دوره ای رخ می دهد و برفعالیت اجتماعی، کار و رفاه بیمار تأثیر می گذارد.

ویژگی های کمردرد طولانی مدت :

  • درد در ناحیه تحتانی کمر که ممکن است به اندام تحتانی منتشر شود.
  • اختلال در حرکت و راه رفتن طبیعی
  • مشکل در حفظ وضعیت بدن
  • حمل اجسام با دست یا خم شدن نیز می تواند باعث شکایت شود.
  • فعالیت های روزانه مانند کارهای خانگی، ورزش و سایر فعالیت های تفریحی می تواند برای افراد مبتلا به کمردرد طولانی چالش برانگیز باشد.
  • هنگامی که درد تداوم می یابد، تجربیات حسی بیمار نیز می تواند تغییر کند.
  • باورهای اجتناب ، فاجعه‌ سازی درد و افسردگی ممکن است ظاهر شوند.

علائم کمردرد طولانی مدت

کمردرد طولانی مدت

نشانه های کمردرد مزمن می تواند شامل طیف وسیعی از احساسات و علائم فیزیکی باشد.

علائم رایج عبارتند از:

  • سفتی م خشکی کمر، مخصوصاً اول صبح یا بعد از دوره‌های عدم تحرک.
  • مشکل در ایستادن
  • اسپاسم عضلانی که می تواند باعث درد شدید شود.
  • دردی مبهم که ممکن است با نشستن یا ایستادن تشدید شود.
  • دردی که ممکن است به پاها سرایت کند.
  • درد و ناراحتی که نوسان دارد.
  • افزایش درد با بلند کردن اجسام و خم شدن
  • تشدید درد هنگام استراحت

علت کمردرد مزمن

کمردرد طولانی مدت

لیستی از علل شایع کمردرد مزمن :

1. فتق دیسک: دیسک در ستون فقرات برآمده یا پاره می شود و به اعصاب فشار وارد می کند.
2. تنگی کانال نخاعی: باریک شدن کانال نخاعی که می تواند نخاع و اعصاب را تحت فشار قرار دهد.
3. رگ به رگ شدن و کشیدگی: آسیب به عضلات، تاندون‌ها یا رباط‌های کمر.
4. آرتریت: التهاب و فرسایش مفاصل در ستون فقرات.
5. عفونت: عفونت باکتریایی یا ویروسی در ستون فقرات یا بافت های اطراف.
6. شکستگی ستون فقرات: شکستگی یا ترک در استخوان های ستون فقرات، اغلب به دلیل ضربه.
7. عضلات ضعیف : ضعیف شدن ماهیچه هایی که پشت را حمایت می کنند.
8. چاقی: وزن اضافی فشار بیشتری به کمر وارد می کند.
9. سیاتیک: فشرده شدن یا تحریک عصب سیاتیک که باعث درد در  کمر و پا می شود.
10. تروما: صدمات یا حوادثی که به ستون فقرات یا ساختارهای اطراف آسیب می رساند.
11. تومور: رشد یا توده در ستون فقرات یا بافت های اطراف.
12. اسپوندیلیت آنکیلوزان: نوعی از آرتریت است که باعث التهاب و سفت شدن ستون فقرات می شود.
13. درد میوفاشیال: درد ناشی از نقاط ماشه ای در عضلات یا بافت همبند.
14. پوکی استخوان: ضعیف شدن استخوان ها، آن ها را مستعد شکستگی می کند.
15. اسکولیوز: انحنای غیر طبیعی ستون فقرات.
16. انحنای غیر معمول ستون فقرات: انواع دیگر ناهنجاری ها یا ناهنجاری های ستون فقرات.

شایعترین علل شامل موارد زیر است :

تشخیص کمردرد مزمن

کمردرد طولانی مدتدر بیشتر موارد، علل کمردرد طولانی مدت با استفاده از بررسی های  روتین یافت نمی شود. کمتر از 10 درصد موارد با رادیوگرافی و ام آر آی تشخیص داده می شود. تشخیص بر اساس سوابق پزشکی، معاینه و نتایج  بررسی های بالینی مشخص می شود.

تحقیقات نشان داده سوابق پزشکی و ارزیابی اجتماعی برای ایجادکمردرد طولانی مدت بسیار مهم است. تمرکز معاینه فیزیکی تایید کمردرد مزمن با حذف سایر آسیب شناسی ها یا مکانیسم ها، مانند کمر درد های خطرناک است.

تشخیص افتراقی 

درمان کمردرد طولانی مدت 

کمردرد طولانی مدتتمام درمان ها در حال حاضر بر اهمیت رویکرد چند وجهی و چند رشته‌ ای به منظور تعیین استراتژی برای حل کمر درد تأکید می‌کنند.

در بیمارانی که قبلاً در یک دوره درمان محافظه‌ کار شکست خورده‌ اند، برنامه‌ های توانبخشی در مقایسه با مراقبت‌ های معمول یا درمان‌های فیزیکی نتایج بهتری را با توجه به درد و ناتوانی طولانی‌ مدت به همراه دارد. بیمارانی که در توانبخشی حضور دارند، در مقایسه با بیمارانی که درمان فیزیکی دریافت می‌کنند، شانس بیشتری برای درمان دارند.

فیزیوتراپی و توابخشی

بیماران مبتلا به کمردرد باید اطلاعاتی در مورد گزینه های موثر خود مراقبتی دریافت کنند و باید به آنها توصیه شود که فعال بمانند، زیرا عضلاتی که حرکت نمی کنند در نهایت می توانند به درد بیش از حد حساس شوند.

  • تمرینات کششی و انعطاف پذیری : برای بهبود دامنه حرکتی همسترینگ، چهارسر ران، پیریفورمیس و کپسول مفصل ران استفاده می شود. هدف کاهش درد، بهبود حرکت و بهبود محدودیت های عملکردی حرکت است.
  • تقویت و تثبیت عضلات مرکزی پشت و شکم : باعث بهبود درد و عملکرد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می شود.
  • در حال حاضر ماساژ در هر دو مرحله حاد و مزمن کمردرد توصیه می‌شود، اما روش‌ هایی مانند تحریک الکتریکی عصبی، لیزر درمانی ، دیاترمی  و التراسوند در همه افراد تاثیر خود را نشان نداده اند.
  • ورزش کمر و ورزش هوازی با تمرکز بر بهبود کلی قدرت و استقامت قلبی عروقی برای نتایج مطلوب در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن پیشنهاد می شود.
  • درمان شناختی رفتاری : برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ، به‌ ویژه بیمارانی که قبلاً درمان محافظه‌ کارانه کامل داشته‌ اند، یک برنامه توانبخشی زیست‌ روانی، اجتماعی ممکن است منجر به اثرات بلند مدت مثبت بر درد و ناتوانی شود.

درمان موثر کمردرد طولانی مدت

برای درمان کمردرد مزمن براساس شرایط بیمار از روش های نیز استفاده می شود :

  • درمان دستی یا مانیپولیشن : در آخرین بررسی ها مشخص شده است که کمی مؤثر است، اما از سایر اشکال درمان و مراقبت، به عنوان مثال مراقبت توسط پزشک عمومی، فیزیوتراپی یا ورزش مؤثرتر نیست.
  • ورزش مکنزی : نشان داده شده است که به اندازه سایر ورزش درمانی موثر است. در مقایسه با تمرینات کنترل حرکتی تفاوت معنی داری در نمرات درد و عملکرد وجود ندارد. با این حال، بیماران در مقایسه با بیمارانی که تمرینات کنترل حرکتی دریافت کردند، بهبود بیشتری را در احساس بهبودی در کوتاه مدت گزارش کردند.
  • طب سوزنی دیگر توسط دستور العمل‌ های بریتانیا و بلژیک توصیه نمی‌ شود، اما همچنان توسط دستور العمل‌ های آمریکایی توصیه می‌شود که بیان می‌ کند که طب سوزنی و ماساژ حداقل برای کاهش درد کمر مفید هستند و مزایای آن تا یک سال ادامه دارد.
  • پیلاتس : شواهد نشان می دهد پیلاتس در کاهش درد و ناتوانی در افراد مبتلا به کمردرد طولانی موثر است.
  • یوگا : شواهد در سال های اخیر نشان می دهد که یوگا یک درمان کمکی موثر برای کمردرد مزمن است . یوگا تأثیر مثبتی بر درد و نتایج عملکرد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن داشته است. یوگا باید به عنوان مکملی برای فیزیوتراپی معمول در نظر گرفته شود تا زمانی که مطالعات با کیفیت بالاتری انجام شود.

سخن پایانی

کمردرد مزمن بیماری شایعی است، گرچه بیشتر کمر درد ها را نمی توان به علت خاصی نسبت داد، پزشک و بیمار باید بدانند که کدام بیمار علائم هشدار دهنده شرایط فوری یا اورژانسی دارد که نیاز به ارزیابی بیشتری دارد. عدم مراجعه و یا عدم تشخیص به موقع در این شرایط می تواند منجر به مشکلات جدی تر و عوارض شود.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *